Dlaczego Hiszpanie mają dwa nazwiska
Czemu Hiszpanie i Hiszpanki noszą dwa nazwiska? A czemu niektórzy sławni Hiszpanie mają tylko jedno? Te pytania rodzą się w głowach nie tylko tych, którzy mają w Hiszpanii znajomych, ale również wielbicieli szeroko pojętej hiszpańskiej kultury czy sportu.
Potraktujmy te zagadnienia po kolei. Jak już zauważyła większość wielbicieli hiszpańskiej kultury, Hiszpanie posługują się dwoma nazwiskami. Pierwsze zazwyczaj jest nazwiskiem odziedziczonym po ojcu, drugie po matce (która przekazuje z kolei swoje nazwisko ojcowskie). W praktyce oznacza to, że jeśli Juan Castillo Sánchez i María Pérez González zdecydują się na dzieci, będą one nosić nazwiska Castillo Pérez.
Nie jest to jednak sztywna reguła, ponieważ kilka lat temu zmieniono ustawę w kwestii nadawania nazwisk. Po wprowadzonych zmianach to rodzice decydują o ich kolejności. Równie dobrze więc to matczyne nazwisko może pojawić się jako pierwsze, a ojcowskie jako drugie.
Tym samym, w hiszpańskich rodzinach jedynie rodzeństwo posługuje się tym samym nazwiskiem. Natomiast pary wstępując w związek małżeński zachowują swoje własne nazwiska, co jest ewenementem na skalę europejską, a może i światową. Warto jednak wiedzieć, że zwyczaj ten uformował się, również w świetle prawa, dopiero w XIX wieku. Wcześniej to dziecko wybierało nazwiska bądź nazwisko, którymi chce się posługiwać, a także ich kolejność, dlatego też hiszpańskie drzewa genealogiczne mogą przyprawić o zawrót głowy. Jeśli interesuje Was ten temat, polecam bardzo ciekawy artykuł "La ¿caótica? transmisión de apellidos hasta el siglo XIX en España", w którym proces ten został opisany bardzo szczegółowo.
No dobrze, powiecie, dlaczego w takim razie słynni hiszpańscy sportowcy, jak na przykład Rafael Nadal czy kataloński piłkarz Gerard Piqué (dla niewtajemniczonych w arkana sportu - ten od Shakiry) nie mają drugiego nazwiska? W rzeczywistości, oficjalnie i w papierach - mają, są przecież urodzeni w Hiszpanii i uznani przez swoich rodziców. Rafael Nadal to tak naprawdę Rafael Nadal Parera a Piqué to Gerard Piqué Bernabeu. Ponieważ jednak są osobami znanymi nie tylko w Hiszpanii, ale również poza jej granicami, z powodów praktycznych skracają swoją tożsamość do pierwszego nazwiska. W przeciwnym wypadku koszulki wielu zawodników FC Barcelony czy Realu Madryt musiałyby być większe, aby pomieścić litery pochodzące z imienia i dwóch nazwisk. Nie mówiąc już o tym, że tym sposobem hiszpańscy piłkarze staliby się postrachem wśród komentatorów sportowych.
Co w takim razie dzieje się z dziećmi, których ojcowie nie chcieli ich uznać? Najczęściej otrzymują oba nazwiska matki, jednak w odwróconej kolejności, czyli samotna kobieta, która nazywa się Domingo Pérez zarejestruje swoje dziecko pod nazwiskami Pérez Domingo.
Hiszpańska polityka dotycząca nazwisk jest bardzo ciekawa i na swój sposób oryginalna, dlatego też nie powinno nikogo dziwić, że w typowej hiszpańskiej rodzinie każdy członek będzie nazywał się inaczej i wcale nie oznacza to, że jest to rodzina patchworkowa, której hiszpańskim odpowiednikiem są wyrażenia la familia ensamblada, familia reconstituida i familia mixta.
A oto i kilka słówek związanych z tym tematem:
El nombre - imię
El apellido / Los apellidos - nazwisko / nazwiska
El apodo - ksywka
Dar a luz - urodzić
La madre soltera - samotna matka
El padre soltero - samotny ojciec
La familia - rodzina
El matrimonio - małżeństwo
Estar en pareja - być w związku
La familia ensamblada, reconstituida, mixta - rodzina patchworkowa
